Maandag 10 maart 2014 – Kenaupark, Haarlem.
Alweer een blog gewijd aan slechts één vogelsoort: de Hoofddorpse Pestvogels zijn koud vertrokken of de volgende zeldzaamheid dient zich aan. Niet echt heel zeldzaam, maar schaars toch zeker wel. In ieder geval ík had er nog nooit één gezien: de Bosuil (Strix Aluco). Afgelopen week werd in het Haarlems Dagblad het geval breed uitgemeten: al voor het zevende jaar op rij zat in het Kenaupark een stel Bosuilen, mét jongen. Zoals ik in mijn vorige blog al aangaf, ben ik geen echte vogelspotter, maar ja… als ze je het zó makkelijk maken…
Dus op een mooie, zonnige maandagmiddag toch maar even op de fiets naar het Kenaupark gereden, waar de aanwezigheid van de beestjes meteen duidelijk werd gemaakt door een vogelaar met zijn kijker en een tweetal andere fotografen. In een groepje hoge, met klimop begroeide bomen zaten inderdaad drie Bosuilen, één volwassen exemplaar en twee uilskuikens, die al redelijk in de veren bleken te zitten. Het uitvliegen zou dus niet lang meer op zich laten wachten, ik was mooi op tijd.
Ik loop een dik halfuur rond de bomen en richt de teletoeter omhoog tot ik er een stijve nek en lamme armen van krijg. Uilen zijn nachtdieren en veel beweging zit er dan ook niet in; aan de ene kant lekker makkelijk, aan de ander kant niet heel spannend. De vele takken maken het bovendien moeilijk om de beestjes een beetje netjes te kieken, maar met een toch goed gevuld SD-kaartje keer ik huiswaarts, alwaar het schiften kan beginnen. Voor dit blog heb ik geprobeeerd een beetje gevarieerde selectie te maken: 6 foto’s van vader of moeder uil en 6 foto’s van de kuikens. Let vooral op de enorme klauwen van deze imposante beesten. Eerst maar de ouderfoto’s:
En dan nu de zes uilskuikenfoto’s:
