Ter afwisseling van het vogelgeweld rondom onze vakantiestek wil ik in deel 2 van de Beekbergen-trilogie wat duistere praktijken onthullen. Ik had twee jaar geleden al eens een poging ondernomen om wat Apeldoornse architectuur in de avonduren vast te leggen, deze keer zocht ik het iets verder van (vakantie)huis.
Ten eerste stond de skyline van Deventer op mijn verlanglijstje. Zoals al in deel 1 te lezen viel, was het weer deze week niet altijd even fraai. Het wachten was op een mooie avond en die kwam na een regenachtige dag op 4 april. De laatste buien leken op tijd weg te trekken en ik gokte er maar op. Onderweg naar Worp dreigde zelfs de zon door te breken. Na de auto geparkeerd te hebben ter hoogte van het voetveer naar Deventer bleek ik niet de enige fotograaf ter plaatse te zijn. Er was kennelijk een workshop gaande.
< TIP: voor een grotere en betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht.>
Ik was ruim voor het blauwe uurtje aanwezig, want er moest natuurlijk nog even gezocht worden naar een goed standpunt. Dat was dit niet, maar de ondergaande zon bescheen prachtig de laatste wegtrekkende buien. Vaak moet er dan snel gehandeld worden voordat het weer weg is.
Het bleek goed mogelijk hier – aan de Gelderse kant – dicht langs de IJsseloever te lopen. De workshop had kennelijk het ideale standpunt al gevonden, dus die liet ik achter mij.
De zon zakte achter de horizon, het blauwe uurtje kon beginnen. Met kleine diafragma’s en afnemend licht werden de sluitertijden vanzelf langer. Hierdoor ging het water er strakker uitzien, terwijl de beweging van de wolken juist voor wat extra dynamiek in de foto’s zorgde.
Als ik een architectonisch hoogtepunt wil gaan fotograferen gebeurt het mij vaak dat het net op die dag in de steigers staat. Vandaag was dat gelukkig niet het geval, maar een enorme bouwkraan bleek wél hinderlijk dichtbij de toren van de Grote of Lebuïnuskerk te staan.
Wegpoetsen zag ik niet zitten, dus zat er niet veel anders op om – vanaf dit standpunt – wat meer in te zoomen. Het ging nét, maar voor het mooie staat de kerktoren eigenlijk iets teveel naar links.
Veel variatie zit er niet in deze foto’s, maar dat was te verwachten. Ik wilde vandaag de Deventer skyline en ik krijg dan ook de Deventer skyline. De enige variabelen zijn het afnemende licht en de bewegende wolkenlucht. Wat het laatste betreft had ik vanavond geluk, het had ook anders gekund. Een eventuele volgende keer moet ik maar eens aan de Overijsselse kant van de IJssel gaan kijken…
Na amper drie kwartier was het blauwe uurtje bijna ten einde en was de duisternis zo goed als ingevallen.
Ik was weer terug op de plek van de eerste skyline-foto. Qua compositie niet veel verschil met foto 2, maar de sfeer was inmiddels totaal anders.
Op foto 1 na zijn alle foto’s weer een combinatie van meerdere opnames (van 3 tot soms 8), samengevoegd in een HDR-programma. Ik probeer daarbij altijd niet te overdrijven en ik denk dat ik daarin aardig geslaagd ben.
Toen ik aan het eind van deze exercitie mijn spullen stond in te pakken, raakte ik nog even in gesprek met een plaatselijke collega-fotograaf. Hij gaf mij nog een – hopelijk goede – tip voor een ander mooi standpunt. Ik zal het proberen te onthouden, maar nu is het tijd voor een Eekhoorn.
Een Eekhoorn? Ja, een Eekhoorn. Die kwam één keer langs bij ons vakantiehuisje, hetgeen zegge en schrijve één leuke foto opleverde. Om de vogelblogs er niet mee te ‘vervuilen’ plaats ik hem hier. Het slaat nergens op…
Dan nu snel over naar mijn tweede nachtelijke avontuur. Hiervoor toog ik de volgende avond naar het karakteristieke gebouw van Radio Kootwijk, gelegen op het Kootwijker Zand bij het gelijknamige buurtschap. Officieel na zonsondergang niet toegankelijk, maar kennelijk hebben in het verleden meerdere mensen de gok gewaagd. Ik ben er net iets eerder…
Op de achtergrond was een tweetal mensen bezig met vermoedelijk het inventariseren van een stukje natuur, maar toen die verdwenen waren, was ik helemaal alleen op de grote stille heide. Heel anders dan gisteravond bij Deventer en ik voelde me niet echt op mijn gemak. De zon was net onder gegaan en gloeide nog lichtelijk na. Een bijna perfect symmetrisch beeld.
Vanavond geen bewegende wolkenpartijen die voor dynamiek konden zorgen. Het was een beetje saai. Ook het gebouw bood niet veel mogelijkheden, tenminste, ik zag ze niet. Alleen frontaal vond ik het eigenlijk mooi, met de ‘toren’ centraal in beeld.
Vooral toen ik de weerspiegeling in de vijver ontdekte, werd het leuk.
Het was inmiddels zo donker dat ik geen hand meer voor ogen zag en ik besloot de auto maar weer op te zoeken. De plaat is gemaakt en ook Radio Kootwijk kan ik afstrepen. Tot zover het tweede deel van deze Beekbergen-trilogie. Zoals aangekondigd in deel 1 volgt er nog een derde deel, geheel gevuld met vinkensoorten. Bedankt voor het lezen en kijken en misschien tot ziens in deel drie.
<Voor wie alle foto’s nogmaals in groot formaat wil zien is hier tot slot de beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog>
