Deel 3 van ons weekje Veluwe speelt zich af op Landgoed Stakenberg, rondom ons vakantiehuisje. Het is een mix van bosvogels, die op de snel aangelegde voederplaats langs kwamen en – hoe kan het ook anders – paddestoelen. Ik begin met een paar vogelplaatjes.

Voor een grotere en beduidend betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!

De eerste gast is een Glanskopje. Regelmatig waren ze (ik vermoed dat het er meer dan één was) gast aan tafel.

Maar – zoals vaker – de Koolmezen waren weer in de meerderheid. Pimpels daarentegen hebben we niet gezien. Deze Koolmeesman had een klein rood bultje boven zijn oog, enkele andere hadden een veel grotere bult op hun kopje (niet smakelijk om te laten zien) en waren geïnfecteerd met pokken, overgebracht door een steekmug. Zij zullen het voorjaar waarschijnlijk niet halen…

Nogmaals een (of de) Glanskop, een vogelsoort die ik thuis niet vaak zie. Ons huisje keek uit op een grote open plek in het bos. Aan de overkant stonden wat bomen en struiken, waarvan enkele in fraaie herfstkleuren. Ideaal voor een mooie achtergrond!

Ook een Roodborst kwam geregeld langs om een graantje (of meelworm) mee te pikken

Over naar de paddestoelen. Op landgoed Stakenberg én in de directe omgeving zagen we op bepaalde plaatsen veel aardsterren bij elkaar. Welke ondersoort dit is, durf ik niet met zekerheid te zeggen. Een kraag zie ik niet.

Sommige waren al rijp en klaar om hun sporen te verspreiden. In het zicht van mijn camera nog wel! Dat zie je niet vaak, je moet daar een flinke dosis geluk bij hebben

Een hoed met aanhangende (guttatie?)-druppels…

En nogmaals een stuivende Aardster, deze keer duidelijk wel een gekraagde. Als je dit verschijnsel wilt vastleggen, kun je geen wind gebruiken. Het was dan ook vrijwel windstil op deze dag.

Iets minder spectaculair, maar daarom niet minder mooi:

En ook hier weer fraaie exemplaren van het Kleverig Koraalzwammetje. Ik kon het weer niet laten…

Niet zo kleurig en zeker niet zo klein was deze Grote Sponszwam. Ik had ze dit jaar nog niet gezien. Komt misschien omdat ze eetbaar zijn?

Even iets heel anders: een recht wandelpad tussen kaarsrechte dennebomen, gezien vanonder een fraai gekleurde beuk. Ik vond het wel een aardig doorkijkje.

Dan weer terug naar de voederplaats bij ons huisje. De struiken met mooie herfstkleuren kwamen alleen goed tot hun recht als de zon er op scheen. Helaas was dat lang niet altijd het geval, vaak was het vrij somber met zelfs af en toe wat regen. Niet erg bevorderlijk voor vogelfotografie in een bos. Je moet wat te klagen hebben, toch?
Bezoek van een Merelvrouwtje

Hoog bezoek! Een Boomklever! Altijd leuk om voor je lens te krijgen.

Ook hoog bezoek: een Roodborst op hoge poten!

Boomklevers zijn prachtig om te zien, maar razendsnel. Ze komen, pikken snel wat op en zijn weer weg. Je krijgt maar weinig tijd om scherp te stellen.

Wat dat betreft kun je beter zwammen fotograferen. Geen bewegingsonscherpte, camera op de grond en alle tijd om je compositie te bepalen. Als je dan ook nog een Witte Kluifzwam op je pad treft is het helemaal feest.

Op een andere dag nogmaals bij de stuivende sterren langs geweest. Weer een Gekraagde Aardster gevonden, die bereid was even wat sporen de lucht in te schieten. Het was iets zonniger dan de vorige keer en dat leverde gelijk een fraaiere achtergrond op.

Op één van de laatste dagen kwamen we een groepje Amethistzwammen tegen. Tot mijn grote vreugde, want ik had ze dit jaar nog niet gezien. In ieder geval niet zo groot en in dit stadium.

Daar ging ik eens even uitgebreid voor op de knieën. Ze hadden duidelijk nog wat last van de droogte, want de kleur was niet zo intens paars.

Het was eigenlijk best een wonder dat we ze zagen, want tussen het inmiddels afgevallen gebladerte vielen ze amper op.

Tot slot weer terug naar de vogels. Klaar voor de de Grote Wisseltruc?
Let op: mijnheer Koolmees zit rustig op een tak…

… tot ie ineens vanuit een ooghoek iets aan ziet komen stormen…

Er volgt een korte, doch heftige schermutseling…

… en of er niets gebeurd is, zit er ineens een andere Koolmees op dezelfde tak! Truc geslaagd. Hans Klok zou er jaloers op worden!

Dit blog begon met en Glanskop en ook het laatste plekje is ingeruimd voor een Glanskop.

Hiermee ben ik aan het eind gekomen van dit enerverende blog met een hoofdrol voor stuivende sterren en mattende mezen. Tevens is dit het eind van de Veluwe-trilogie. Het voorjaar kondigt zich inmiddels voorzichtig aan en dat betekent dan ons jaarlijkse voorjaarsweekje op de Veluwe er alweer aan komt met hopelijk weer veel fotomateriaal. Ik verheug me er nu alweer op.
Een ieder weer bedankt voor het lezen en kijken en wie weet tot een volgend blog.

Voor wie alle foto’s nogmaals in groter formaat wil bekijken, is hier tot slot de beeldencarrousel.