Het fotograferen van een Gele Kwikstaart op de tulpen stond al een paar jaar op mijn wensenlijstje. Niet dat dat heel erg origineel is, maar mooi vind ik het wel. Nou woon ik bijna midden in ‘De Bollenstreek’, maar een Gele Kwikstaart zie ik hier (bijna) nooit. Bollenvelden kun je echter tegenwoordig in meerdere regio’s aantreffen. In de Kop van Noord-Holland en in Flevoland bijvoorbeeld. Voor een combinatie met de Gele Kwik leek de laatste locatie de grootste kans op succes te bieden, maar dat vind ik toch echt te ver weg.

Nou wil het toeval dat ik (wij) in juni van 2016 tijdens een wandel-driedaagse rondom de drie Egmonden op de laatste dag bij Heiloo een gebiedje passeerden met de restanten van bollenvelden en waar we veel gele kwikken zagen. Een week later ben ik terug gegaan en kon toen al een paar aardige platen van deze mooie vogeltjes schieten (zie blog). Ik had me toen direct voorgenomen om een jaar later een nieuwe poging te wagen, maar dan een maand of twee eerder. Ik was er half april en er bleken inderdaad tulpenvelden te zijn, maar slechts enkele stonden in bloei. Ook werkte het weer niet mee: veel wind en een snel dichttrekkende lucht. Ook amper een gele kwik gezien. Eind april stonden de meeste tulpenvelden wél in bloei (dat kon ik vanuit de thuisbasis goed in de gaten houden) en de 27e waagde ik het er nogmaals op en reed nogmaals richting Heiloo.

< TIP: voor een grotere en betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle  foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht>

Het gebied is per auto niet bereikbaar. De laatste twee kilometer moet per fiets of – in mijn geval – lopend afgelegd worden. Dat is geen straf, want het is een mooie landelijke omgeving en je passeert o.a een paar fraaie boerderijen. Op één daarvan houdt dit nieuwsgierige lammetjes mij goed in de gaten:

Even later heb ik op een bruggetje een onverwachte ontmoeting met een tweetal visdiefjes. Die neem je natuurlijk ook even mee:

Een lager standpunt kan je je eigenlijk niet wensen…

Direct na dit bruggetje kom je op een wandelroute die langs de bollenvelden voert. Ik had nu meer geluk: er stonden tulpen en de meeste velden stonden inderdaad nu volop in bloei. In allerlei kleuren nog wel: het feest kan beginnen! Het weer werkt niet tegen en al spoedig zie ik de eerste gele kwikstaart neerstrijken op een tulp. Ver weg. Véél te ver weg. Ik besluit te gaan zitten en maar af te wachten. Al snel wordt mijn geduld beloond:

Redelijk dichtbij, maar helaas uitgerekend op een veld dat al grotendeels gekopt was. Gelukkig is dat in de achtergrond nog niet het geval. Hij zit even kort te zingen en schudt vervolgens zijn veren op…

… gevolgd door het spreiden van zijn staart.

Dit gedrag lijkt te maken te hebben met het in de nabijheid zijn van een concurrent. Ik heb dit vandaag meerdere keren gezien gebeuren, maar slechts één keer lukte het om er twee tegelijk in beeld te krijgen.

Hij gaat er vandoor, de concurrent blijft nog even poseren:

Ik besluit hierna ook een beetje te verkassen, dichterbij een veld dat wél in bloei staat. Ook hier had ik al snel succes. Voor de afwisseling een plaatje in staand formaat.

Maar ze lijken voorkeur te hebben voor het gekopte veld, dat ik nog net binnen schootsafstand heb.

Gele kwikkies zitten er hier genoeg en ik vermaak me er de keren dat ze dichtbij genoeg komen kostelijk mee. Meestentijds is dat op dezelfde positie als waar ik begonnen ben. Hier was de kans op succes het grootst. Nog wat resultaten:

Maar gelukkig krijg ik ook af en toe kansen op de anders gekleurde tulpenvelden. Geel op geel bijvoorbeeld Volgens velen het summum.

Het heeft inderdaad wel iets… (maar wat?) Persoonlijk vind ik andere kleurcombinaties mooier, maar smaken verschillen nou eenmaal. Op de volgende plaat wegens de fletse kleuren vermoedelijk een vrouwtje, hoewel die dergelijk ‘op de uitkijk’ gedrag niet schijnen te vertonen…

Geel op paars tenslotte knalt er helemaal lekker uit:

Ook dit lijkt me weer een vrouwtje. Hierna weer een mannetje tot besluit:

Ik ben dit jaar wel aardig aan mijn trekken gekomen met dit project. Voorlopig ben ik er klaar mee. Volgend jaar misschien nog eens proberen wat dichterbij te komen…. Voor nu waren dit wel genoeg foto’s. Allen weer dank voor het lezen en kijken. Tot een volgend blog!

Voor wie alle foto’s nogmaals in groot formaat wil zien is hier tot slot de beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog.