De avond van 22 maart belooft aangenaam te verlopen: weinig wind, droog en niet te koud. Een paar dagen voordat de zomertijd weer ingaat, wil ik nog even profiteren van de donkerte en besluit een rondje door Haarlem te fietsen, gewapend met camera, statief en draadontspanner. Nou heb ik dat al vaker gedaan, maar het is lekker dicht bij huis en als je weer eens andere standpunten inneemt, ziet alles er toch weer anders uit.
< TIP: voor een grotere en betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht.>
Ik begin met een foto van het Spaarne, genomen nog in het blauwe uurtje vanaf de Schouwbroekerbrug naar Schalkwijk. Het is een beetje een grauw blauw uurtje helaas.
Ik vervolg mijn weg via de idyllische Zuid-Schalkwijkerweg. Verderop gaat die over in de Noord-Schalkwijkerweg en daar passeer ik het voormalige Mariastichtingterrein, gelegen aan de overkant van het Spaarne. Tegenwoordig heet dat De Hoge Hout en is volgebouwd met appartementengebouwen. Ik vind het wel fotogeniek.
Iets verder doorrijdend en achteromkijkend vanaf een steiger, vind ik het zelfs nog fotogenieker.
Kort hierna rijd ik – nog steeds het Spaarne volgend – via het fietspad onder de vernieuwde Buitenrustbrug door en kijk terug voor de volgende foto.
Ongemerkt ben ik zo ongeveer ter hoogte van het centrum aangekomen. Tussen Spaarne en Amsterdamse Poort ligt de eeuwenoude wijk Burgwal, vroeger kennelijk een niet zo veilige buurt, maar dat schijnt nu beter te zijn. Ik heb er niets van gemerkt en het leek me best een leuke buurt om te wonen… als je een stadsmens bent. Ik heb me weleens onveiliger gevoeld in nachtelijk Haarlem…
De Antoniestraat in kijkend zie je in de verte de toren van de oude Sint Bavo kathedraal aan de Grote Markt. Draai je een kwart slag naar rechts dan krijg je dit beeld van de Burgwal:
Vanaf het Spaarne over de Burgwal fietsend kom je bij de Amsterdamse Poort. Min of meer een verplicht nummer. Een frontaaltje van erg dichtbij:
Van verderaf met de poort weerspiegeld in het water:
Als je niet het kronkelende Spaarne volgt, ben je vanaf hier heel snel bij molen De Adriaan. Over een verplicht nummer gesproken…
Iets verder doorlopend vind ik het volgende standpunt wat origineler, met het bootje op de voorgrond. De Adriaan voor Pampus:
Even begint het licht te miezeren. Tijd om om te keren en weer eens op huis af te gaan. Hierbij passeer je de volgende ‘vaste prik’, de Gravenstenerbrug:
Rechts de oude Oliphant, een voormalige bierbrouwerij met trapgevels. Ter hoogte van deze brug komt de Bakenessergracht uit op het Spaarne. Die neem ik ook gelijk even mee:
Met deze twaalfde en laatste foto van Haarlem vind ik wel weer mooi geweest. Terug naar huis doe ik echter nog even het onlangs vernieuwde Wilhelminaplein in mijn woonplaats Heemstede aan. Veel verschil met het oude plein zie ik echter niet.
Maar het is in ieder geval gelukkig een mooi pleintje gebleven, hoewel sommige buurtbewoners daar kennelijk anders over denken.
Met deze dertiende foto is het dozijn echt wel overvol en datzelfde geldt voor dit blog. Het maken van dit soort foto’s kost toch altijd weer meer tijd dan je denkt. Ik heb zoals gebruikelijk weer voor elke foto één of meerdere belichtingsreeksen gemaakt met steeds één stop verschil. Als startpunt een dusdanig korte belichtingstijd dat de hooglichten nog net zichtbaar zijn en dat oplopend tot vaak 30- 60 seconden. Dat resulteerde meestal in reeksen van gemiddeld 8 opnames, afhankelijk van gekozen diafragma en hoeveelheid aanwezig licht. Ook het selecteren en samenvoegen van geschikte opnames is een tijdrovende bezigheid, maar dat kan je thuis op de bank bij de warme kachel doen.
Bedankt voor het lezen en kijken. Tot een volgend blog!
Voor wie alle foto’s nogmaals in groot formaat wil zien is hier tot slot de beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog.
