Twee keer eerder ging ik in de nachtelijke uurtjes op stap in Haarlem (2013 en 2017), in gezelschap van camera, statief en draadontspanner. Deze winter ging ik – verdeeld over twee avonden – weer op zoek naar nieuwe fotogenieke plekjes. Ik denk dat ik er wel een paar gevonden heb…

Voor een kwalitatief betere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken!

Het oude centrum van een stad is natuurlijk een voor de hand liggend startpunt, maar deze keer koos ik voor een andere aanpak. Ik begon in Schalkwijk, een grote nieuwbouwwijk aan de zuidoostkant van de stad. In de plaatselijke pers waren ze al een paar keer langs gekomen: twee nieuw gebouwde woontorens met een apart ontwerp. Ik was benieuwd hoe dat er in het donker uit zou zien. Ze staan pal achter het winkelcentrum en dragen de toepasselijke namen Twister en Tango.

De eerste foto gaf een mooi overzicht, maar de hoeveelheid blik op de parkeerplaats maakte de voorgrond ietwat rommelig. Dat was wel een beetje jammer, maar de net overtrekkende wolkjes maakten veel goed.

Toen ik op de plek van de tweede foto was gearriveerd waren de wolken alweer weg. Dat was jammer, maar de fraaie groenstrook met speels watertje op de voorgrond vergoedde veel.

Ik weet in Schalkwijk verder – nog – geen andere fotogenieke objecten, dus fietste ik hierna maar direct richting centrum. Een oude bekende en min of meer verplicht nummer is de Amsterdamse Poort.

Via wat kleine straatjes in de Oude Amsterdamse Buurt zocht ik een weg naar het Spaarne. Het lijkt allemaal ver weg, maar de rivier kronkelt dusdanig door de stad heen dat je eigenlijk voor je het weet aan de andere kant van de stad bent.
Ik vond een mooi plekje aan de Vissersbocht met links de Gravenstenerbrug en rechts het Donkere Spaarne. Dit vroeg om een panoramafoto. De volgende foto is dan ook samengesteld uit 4 foto’s die elk weer zijn opgebouwd uit 8 belichtingsreeksjes. Aanvankelijk was ik bang dat het niks zou worden, maar ik ben eigenlijk best tevreden over dit resultaat. Volgende uitdaging: overdoen met foto’s in portretstand…

Deze foto vráágt overigens om een grotere weergave!

Iets verderop aan het Donkere Spaarne vroeg een driemaster om aandacht. Als ik wat meer mijn best had gedaan, had dit misschien ook nog wel meegenomen kunnen worden in een panoramafoto. Maar dat heb ik dus niet gedaan…

En daar hebben we de beroemde molen De Adriaan weer. Al door heel veel mensen gefotografeerd, ook in het donker. Het zal niet voor niets zijn dat dit altijd blijft trekken.

Bijna vanuit dezelfde positie is de Catarijnebrug te fotograferen. Een brug die je niet vaak ziet op foto’s van Haarlem. Ook daar zal wel een reden voor zijn…
Dit was de laatste foto die ik op 20 oktober 2019 maakte. Een uurtje of vier op stap in het donker is lang zat. Langer hoeft ook niet als je zo dichtbij woont. Dan ga je gewoon nog een keer.

Ik vervolgde dan ook mijn donkere Haarlemse avonturen op 23 december en begon waar ik de vorige keer gebleven was, aan het Spaarne bij De Adriaan. Deze keer vanaf een ander standpunt én met wat tekening in de lucht.

De reden dat ik hier hier begon, was het feit dat ik de Bakenesserbuurt wat meer aandacht wilde besteden, de Bakenessergracht in het bijzonder. Het eerste punt waarvoor ik van de fiets stapte was op de Korte Jansbrug.

Ik volgde de gracht een stukje, sloeg vervolgens rechtsaf de Korte Begijnestraat in en kwam – hoe verrassend – uit in de Lange Begijnestraat. Een straat die op zijn beurt weer uitkomt op Het Klokhuisplein en waaraan zo’n beetje half cultureel Haarlem is gehuisvest: De Philharmonie (concertgebouw), De Filmschuur en De Toneelschuur staan hier naast elkaar. Op deze manier leer je een stad pas kennen…

Ik had diverse buienradars vanavond verkeerd ingeschat en werd hier overvallen door een korte doch stevige regenbui. Gelukkig kon ik even schuilen, maar kreeg toch een druppel op de lens. Maar elk nadeel heb ze voordeel (JC): die natte straten voegen toch wel iets toe.

Eenmaal weer droog liep ik via de Korte Begijnestraat terug naar de Bakenessergracht. Ik denk dat in dit buurtje nog wel meer fotogenieke straatjes en steegjes zijn te vinden, maar die bewaar ik voor een volgende keer.

Ik kom op de Begijnebrug terecht en bracht hier – na enige aarzeling – mijn apparatuur in stelling. Tijd voor wat spanning in dit verhaal, ter leering ende vermaeck:

Terwijl ik bezig was, stopte een politiebusje. In eerste instantie deed ik of mijn neus bloedde en keek ik niet op. Toch had ik het gevoel, dat er in mijn richting werd gekeken. Dan toch maar even wel kijken en oogcontact proberen te maken. En ja hoor, een Oom Agent stapte uit en op mij toe. Het is weer eens zover: mensen met een camera – en dan met name in het donker – zijn blijkbaar gauw verdacht. Nou weet ik niet wat je met een camera allemaal kunt aanrichten, maar het bleek niet om mij te gaan. Het huis waar ik vlakbij stond, was de boosdoener: daar gebeurde kennelijk wél iets verdachts en stond onder verscherpt toezicht. Ik kwam weer goed weg en hoefde niet mee naar het bureau. Weer kwam ik met de schrik vrij!

Kortom: het komt erop neer dat je je als nachtfotograaf beter ook kan bekwamen in het zo onschuldig mogelijk overkomen. Tussen alle commotie door was ik toch nog in staat deze foto van de Bakenessergracht te produceren. Ook dat is een gave…

Op bovenstaande foto is aan het eind van de Bakenessergracht De Olyphant zichtbaar, een tweelingpand met identieke trapgevels. Deze voormalige 17e eeuwse bierbrouwerij was al eerder onderwerp van mijn kunsten. Daarom nu alleen nog aandacht voor de opvallend groene Melkbrug.

Op de hoek van het Spaarne en de Damstraat staat al eeuwenlang De Waag (1599). De voorgevel van dit gebouw is identiek aan de zijgevel en er is tegenwoordig een bar in gehuisvest.

Via de Damstraat ben je al snel op de Grote Markt. Vaste prik voor een rondje Haarlem. Op 23 december ontkom je hier natuurlijk niet aan kerstverlichting en een grote kerstboom, maar de lucht werkte hier wel weer goed mee. Links zie je het politiebusje weer staan: ze lijken me nog steeds niet te vertrouwen…

Ik probeerde ze maar zoveel mogelijk te negeren en keek zoveel mogelijk de andere kant op. Hé, het stadhuis! Dat stond fraai uitgelicht!

Ik verliet het centrum en ging zo langzamerhand weer eens op huis aan. Ik koos voor het Groot Heiligland, een straatje dat bomvol staat met monumentale pandjes met klok- en trapgevels. Het leek er bijna uitgestorven. Alleen twee kinderen die naar de bekende weg vroegen: “Mijnheer, bent u een foto aan het maken van onze straat?”, waarbij ze tussen neus en lippen nog even opmerkten dat het een heel leuk straatje was. Dat heeft de jeugd van tegenwoordig toch nog gauw door.

Dan nog even naar de Stadsschouwburg aan het Wilsonplein. Een bij daglicht oerlelijk gebouw, maar met volle feestverlichting valt het wel mee.

Frontaal langs de gladde metalen trapleuning kijkend gaf een heel ander beeld. Jammer dat de leuning niet symmetrisch geplaatst stond. Nu is het het nét niet helemaal…

Direct achter de Schouwburg loopt de Leidsevaart. Het was nu nog maar een klein stukje (richting huis) naar de nieuwe Sint Bavo kathedraal. Die staat op een plek waar het normaal gesproken aardedonker is, maar vandaag was er van enige belichting sprake. Of ik de paarse bomen nou echt mooi vind, weet ik nog steeds niet…

Op weg naar huis fietste ik nog even langs het Heemsteedse Raadhuis. Vorig keer deed ik dat ook al, maar toen was het er druk. Vandaag was er nagenoeg niemand, bovendien stond het nog steeds rood uitgelicht (dat had een reden, maar die ben ik vergeten). Hoewel het niet in dit verhaal past, nam ik dit dus toch maar even mee. Omdat het bijna Kerstmis is (was).

Tot zover mijn tweede avondronde door Haarlem. Wordt vast nog wel een keer vervolgd. Een ieder weer dank voor het lezen en kijken. Tot een volgende keer.

Voor wie alle foto’s in betere kwaliteit wil zien is hier
DE BEELDENCAROUSSEL

Voor wie de foto’s in betere kwaliteit én in een sfeervolle omgeving wil zien, is hier:
DE LICHTBAK