Staal en steen in Arnhem

Begin oktober van dit jaar verbleven we bijna twee weken in Nijmegen. Zoonlief was met vrouw en dochter op vakantie, dus oppassen was even niet nodig. De boel daar onveilig maken, kon natuurlijk wel.

Een bezoekje aan Arnhem, om daar – bij voorkeur in de avonduren – wat architectuurfotografie te bedrijven, stond al een tijdje op mijn verlanglijstje. Om deze tijd van het jaar begint de avond al redelijk vroeg en de temperaturen zijn nog aangenaam. Een directe bus naar Arnhem CS stopt bijna voor de deur, dus ook dat was goed geregeld. Drie kwartier en 20 haltes later stond ik op het Arnhemse station.

Het was een uurtje of vijf en de zon scheen nog uitbundig. Het licht was dan ook vrij hard, maar dat hoeft voor architectuurfotografie geen groot probleem te zijn. De grote trekpleister hier is het nieuwe centraal station met de twee grote kantoortorens, dus ik kon direct beginnen… 

< Voor een grotere en beduidend betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht>

Het stationsgebouw zelf laat ik nog even links liggen. Eerst maar eens een verkennende rondje rondom dit gebied maken, zoekend naar goede posities om de twee torens vast te leggen. De groene toren heet Parktoren (verwijzend naar het groen van Park Sonsbeek) en de blauwe toren draagt de naam Rijntoren (verwijzend naar de rivier die door Arnhem stroomt).

Dit soort architectuur vraagt, zeker bij dit licht, om zwart-wit omzetting.

Ook op zijn kant is het lijnenspel boeiend genoeg voor een plaatje

Het wordt tijd om ook het station aan de binnenkant te gaan bekijken. Het is een zeer futuristisch ontwerp van architect Ben Berkel dat erg lastig te bouwen bleek. Van het begin van de bouw in 2001 duurde het tot 2015 voordat het geheel feestelijk werd geopend.

De stationshal heeft een schaalvormig dak dat gedragen wordt door een gedraaide stalen kolom, in de volksmond “De Wokkel” genoemd.

In de hal kijk je je ogen uit. Niet alleen naar de mensen die er rondhangen, maar vooral ook naar het lijnenspel. Niets lijkt recht te lopen.

Eén van de weinige ‘normaal’ ogende objecten is de roltrap.

Vooral omhoog kijkend zie je de meest wonderlijke structuren.

Het is inmiddels rond half zeven en de zonsondergang begint zich aan te kondigen. Tijd om weer eens buiten te gaan kijken. Het licht is nu een stuk warmer geworden en een ballonvaarder doet de rest.

Ik hoopte op een spectaculaire zonsondergang, maar dat leek er niet in te zitten vandaag. Ik loop het centrum uit richting de John Frostbrug over de (Neder)Rijn, een stief kwartiertje lopen.

Vanaf deze brug maak ik bovenstaande foto van de (een) skyline van Arnhem. Het licht is niet verkeerd. Vanaf dezelfde brug, maar nu bijna aan de overkant nogmaals een skyline-foto. De twee torens van het station zijn in de verte herkenbaar, de kerk is de Eusebiuskerk. Deze kerk stond ook nog op mijn lijstje voor vandaag, maar bleek in de steigers te staan. Heb ík weer…

De zon is inmiddels onder gegaan. Nu op een drafje weer terug naar het station voor het blauwe uurtje. 

Het lijkt wel een avondje ‘ren je rot’, want nu snel weer terug naar de John Frostbrug, die in het donker erg fotogeniek zou zijn. In de stad loop ik nog even verkeerd, zodat ik er langer over doe dan de bedoeling was. Maar daar is-ie dan: De John Frostbrug over de Rijn, gezien vanaf de zuidkant. Om op deze plek te komen moest ik me in het aardedonker (bijgelicht door de smartphone) een weg zien te vinden door hoog struikgewas. Je moet er wat voor over hebben,

De brug is vernoemd naar een Britse luitenant-kolonel van de landingstroepen gedurende de slag om Arnhem in de tweede wereldoorlog. Vanaf de noordkant ziet de brug er zo uit. Niet heel erg anders…

Dan zit het er bijna op. Nog een laatste keer door de stad naar het station. De bus staat er al, maar het is niet mijn bus, dus ik heb nog even tijd voor wat laatste foto’s.

Een iets ander standpunt en de bus is weg. Ingang van het centraal station met een leeg plein ervoor.

Door de stationshal kom je het snelst bij het busstation. Er is nu duidelijk minder volk, dus snel nog een paar foto’s schieten. 

De bus is keurig op tijd en een klein uurtje later ben ik weer thuis. Het uitzoeken en bewerken kan beginnen. Voor de verandering vind ik dit soort fotografie ook erg leuk om te doen. Iedereen bedankt voor het lezen en kijken. Tot een volgend blog dat vast weer gevuld zal zijn met natuur.

<Voor wie alle foto’s nogmaals in groter formaat wil bekijken, is hier tot slot de beeldencarrousel:klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog>