Los Zand: Mei 2018

In dit blogje de restanten van de afgelopen maand mei. Het is weer (bijna) één en al macro wat de klok slaat en het juffergehalte is erg hoog. Ik begin echter met een bewoner van onze slaapkamer: een springspin.

< Voor een grotere en betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht>

Meestal zie je ze niet, maar een enkel keertje schuifelt er eentje over de vensterbank. Hun favoriete plekje is namelijk de ruimte tussen muur en raamkozijn en ik denk dat ze warmte erg op prijs stellen, want ik zie ze eigenlijk alleen op de zuid-oost kant. Ik heb er wel eens eerder eentje gefotografeerd, maar met het tegenlicht in de vensterbank was dat eigenlijk geen doen. Deze keer had ik het geluk dat hij/zij zich liet zien, lopend over de grond. Dat bood perspectief. In eerste instantie zette hij het steeds op een lopen als ik te dichtbij kwam met de camera, dus voorzichtig benaderen was het devies. Uiteindelijk bleef hij af en toe lang genoeg zitten om een paar focus-reeksjes op te nemen.

Focus stacking (en bracketing) is toch wel een leuke mogelijkheid die geboden wordt op Olympus OM-D camera’s. Bovenstaande foto is een stack van 9 opnamen. Hoewel het geen beroerde opname is geworden, had ik graag ook de beide voorpoten scherp gezien. Een kwestie van nog meer oefenen dus en goed opletten waar je de eerste focus legt. Het gaat hier overigens waarschijnlijk om een Schorsmarpissa. Nog een stack van 8 opnamen.

Deze is al iets beter, maar dat was echt een kwestie van geluk. Ik krijg vast nog wel eens een kans… In ieder geval zijn vier van zijn acht ogen prachtig scherp. Ik vind het schitterende beestjes, maar daar zal vast niet iedereen het mee eens zijn.

 

Dat zal waarschijnlijk anders liggen bij de volgende diertjes. Hiervoor ben ik tijdens één van onze oppasbeurten een uurtje langs de Linge bij Elst wezen kieken. Helaas bij beroerd hard licht, maar dat zorgde er ook voor dat de Weidebeekjuffers zich goed lieten zien. Ze waren druk, maar wilden toch ook af en toe even poseren op de oeverbegroeiing.

Ik zag weer voornamelijk mannelijke exemplaren, naar een vrouwtje moest je echt zoeken. Wegens het harde licht maar weer een flink onderbelicht:

Het leverde al gauw weer de standaardplaatjes op. Ik wachtte steeds het moment af dat het tijd was voor wat rek-oefeningen met de vleugels. Dat is net even wat spannender, niet alleen om te zien, maar ook om te maken.

Gezeten op een grashalm is ook net even wat leuker dan op een blad van een gele lis.

Alle Weidebeekjuffers heb ik gefotografeerd met de 100-400mm lens. Dat was pure noodzaak, want de juffers waren veel te schrikkerig en zelfs met de telelens kwam ik al gauw te dichtbij naar hun zin. Of je dit nu nog echt ‘macro’ mag noemen, is dan ook de vraag.

 

Voor de laatste serie ben ik weer dicht bij huis gebleven. Het was te warm en zonnig om echt het veld in te gaan, maar als je ziet wat er zich – gezeten aan de rand van de vijver – in de achtertuin afspeelt, dan wil je toch wel even de camera met macrolens vasthouden. Al is het alleen maar om het focus stacken te oefenen: deze vuurjuffer werkte goed mee.

En ook een Lantaarntje wilde wel even poseren.

Meer soorten verblijven er niet in en om onze vijver en echt grote aantallen zullen het ook niet worden, want de (enige) groene kikker is er gek op. De volgende is net uitgeslopen en is vermoedelijk ook een Lantaarntje dat nog op kleur moet komen. Maar echt verstand heb ik er niet van.

Vanaf de andere kant bekeken:

Een Vuurjuffer wil ook op wel deze manier vastgelegd worden. Dat kan, als-ie maar stil wil zitten…

Vanaf een iets ander standpunt komt in de achtergrond het blad van een roze waterlelie het beeld in. Dat zorgt voor een fraai kleurrijk plaatje.

De betreffende Waterlelie, drie stops onderbelicht:

Ondertussen werd er elders in de vijver door Vuurjuffers druk aan nageslacht gewerkt: het afzetten van eitjes op de waterplanten.

Dat wordt dus ook volgend jaar (of later) weer genieten, tenzij de eitjes of larven allemaal worden opgevreten door de goudvissen…

Tot slot een ontvouwend jong waterlelieblad. Heeft ook zijn charmes:

Dat was het voor deze keer. Ik ben helemaal klaar met de maand mei, maar nog lang niet bij. Bedankt voor het lezen en kijken en wie weet tot een volgend blog.

<Voor wie alle foto’s nogmaals in groot formaat wil zien is hier tot slot de beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog>