Elswout en Bosbeek

Het is hoogzomer en daarom de hoogste tijd om even terug te gaan naar het koele voorjaar. Zoals tot nu toe de gewoonte is geweest, ging ik ook dit jaar weer naar Elswout in Overveen. Omdat de winter van geen wijken wist, deze keer niet zo heel erg vroeg in het jaar. Er moest natuurlijk wel wat te zien zijn.

Gelukkig staat Elswout bekend om zijn vele stinsenplanten, dus ik verwachtte niet dat dat een probleem zou zijn. De eerste week van april was er op de Veluwe nog amper een Bosanemoon te vinden, maar hier stonden ze er op 11 april al goed bij.

< Voor een grotere en betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht>

Het wordt dit keer een blogje met wat minder tekst. De inspiratie – en tijd – is er even niet. Gewoon maar kijken dus…

De blauwe vlekken in het volgende plaatje worden veroorzaakt door de ramen en deuren van de Orangerie.

Niet alleen de Bosanemoon bloeide, ook de Gele Anemoon. Een zeldzame plant die alleen in Limburg in het wild voorkomt en verder hier en daar op een landgoed als stinsenplant. Zo ook hier dus. Ik kende hem nog niet, dus het is een primeurtje.

Sneeuwroem is één van mijn favoriete voorjaarsbloeiers. Zal door de kleur komen…

Nog even terug naar de Bosanemonen. Het blijft altijd moeilijk er iets leuks van te maken.

 

Tot zover de Bosanemonen. Daar zijn we weer voor een jaar vanaf. Net als Sneeuwklokjes van die verplichte fotografische nummertjes, maar ja… er is nog niet zoveel anders.

Of het zou de Prachtframboos zijn. Die bloeide ook al. Ik weet niet wat er nou precies mis is aan deze foto, maar echt tevreden ben ik er niet over. De achtergrond is het probleem niet…

Speenkruid. Ik wordt er altijd een beetje blij van als dat begint te bloeien: een teken dat het nu echt voorjaar gaat worden. Mooi op de foto krijgen is echter een ander verhaal. Ik probeer het wél altijd even, maar vaak vind ik het niks. Deze combinatie van twee bloemen en een vers ontspruitende boom (Esdoorn?) vond ik echter wel geslaagd.

Ik weet alleen niet of scherpte vóór of scherpte achter mooier is, het heeft allebei wel wat.

De Slanke Sleutelbloem, ook weer een zeldzame plant, maar Elswout heeft hem! Kievietsbloemen ook trouwens, maar daar was het nog te vroeg voor.

De Kleine Veldkers daarentegen is een algemene soort, maar wel wat onderschat.

Hele bossen Lenteklokjes staan er op Elswout. Niet echt een fotogenieke plant, vind ik. Toch maar even wat geprobeerd.

Tot zover Elswout. In het kader van: probeer eens wat origineels, ging ik dit voorjaar een paar keer op zoek naar Muskuskruid. Een vrij zeldzaam plantje, in ieder geval in onze contreien. In Koningshof en in Bosbeek bij Santpoort zou het te vinden moeten zijn. In eerstgenoemd gebied kon ik het vorig jaar al niet vinden, deze keer naar Bosbeek dus.

Bosbeek bleek een best mooi parkachtig bos, helaas weer zo’n typische hondenuitlaatplaats, dus oppassen waar je gaat knielen of liggen. Na een eerste poging eind maart ging ik onverrichter zake weer naar huis. Ik kon het niet vinden. Dit is het niet, dit is gewoon Daslook.

Als je iets nog nooit in het echt gezien hebt, is het altijd een beetje moeilijk om het te vinden. Veel foto’s bekijken helpt wel iets. Tijdens de tweede poging, eind april, had ik meer geluk. Ik vond een klein groepje. Het blad heeft geen duidelijk herkenbare vorm. Het is net een één of andere saaie bodembedekker. De wat lichter gekleurde bloemstengels, die er relatief hoog bovenuit steken geven de doorslag. Helaas zaten er maar enkele bloemen in dit groepje, bovendien was het mooie er al af. Het is – wat kleur betreft – sowieso een beetje saai bloempje.

Een Smaragdlangsprietmot had ik nog niet verwacht, maar ik was er niet minder blij mee toen hij besloot naar boven in de bloem te kruipen. Hij bleef daar lang genoeg zitten om er een focus-stack van te maken.

Ik was dus duidelijk nét even te laat. Als de bloemen wat jonger zijn, vormen ze fraaie kubusjes. Groepjes van 5 bloemen, 1 in elke windrichting en 1 er bovenop. Of deze al lelijk van ouderdom waren of dat het vraat of anderszins een beschadiging was, weet ik niet. Volgend jaar misschien wat eerder en/of vaker gaan kijken. Ik weet nu waar het staat. En dan een dergelijk plaatje proberen te maken.

Van een heel andere orde waren de Boshyacinten. Er stonden er niet veel, maar ik zoek ook geen Hallerbos-achtige taferelen. Soms heb je aan een paar stengels genoeg.

Tot zover Bosbeek. Hiermee ben ik aan het eind gekomen van dit blog. Dank voor het lezen en kijken.

<Voor wie alle foto’s nogmaals in groter formaat wil bekijken, is hier tot slot de beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog>