Gestruin in Leyduin: november 2017

17 November 2017 was het prima weer voor een herfstwandeling: de zon liet zich goed zien en de temperatuur was met 10-12ºC nog best aangenaam. Ik besloot om naar landgoed Leyduin te gaan, op zoek naar herfstkleuren. Je moet toch wat als het paddoseizoen eerder dan verwacht helemaal is ingestort.

< Voor een grotere en betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht >

Voor de echt knallende herfstkleuren leek het nog te vroeg, maar toch hadden veel blaadjes hun hangplek al verruild voor een ligplaats. Een stilleven van een eikenblad op een boomstam.

De varens waren al wel grotendeels bruin verkleurd, maar op veel plaatsen oogde het lover nog zomers, met name als het zonlicht er op viel. Hier was dat het geval aan het eind van een donker pad dat uitkomt op de Vogelenzangseweg: het licht aan het eind van de tunnel?

In het kader van een voornemen wat vaker abstracte natuurfotografie te proberen, kroop ik met de macrolens dicht op de schubben van een sparappel. Jammer dat een onverwacht langskomend Springstaartje roet in het eten gooide 😉

Een andere sparappel was begroeid met merkwaardige en geheimzinnige witte sprietjes. Geen idee wat het is… als iemand er iets zinnigs over kan zeggen, hoor ik het graag.

Wat niet zo origineel is, maar wat ik wel ooit eens wilde doen, was het vastleggen van een paddestoel als ‘mystery mushroom’. Achter een door de zon verlicht, enigszins vergaan herfstblad zou enkel het silhouet zichtbaar moeten zijn. Vandaag waren twee van de drie benodigdheden aanwezig; een zaklamp bleek een goed alternatief voor de zon.

De echte herfstkleuren lagen vooral op de grond, met name op plaatsen waar beuken stonden.

Zoals gezegd was het vandaag nog best aangenaam herfstweer en tot mijn verbazing vlogen er nog steeds Heidelibellen. Hoewel… vliegen is een groot woord: de twee die ik zag, zaten allebei op een vuilnisbak, lekker op te warmen in de zon. Vooral de eerste was daar zo druk mee bezig dat hij heel goed benaderbaar was. Recht van voren was de enige mogelijkheid om niet de lelijke deksel van de vuilnisbak herkenbaar in beeld te krijgen.

Ik kreeg ook alle gelegenheid om via een focusstack van 15 opnames de kop van de libel geheel scherp in beeld te krijgen.

Op verzoek van Kees (naar aanleiding van mijn vorige blog) volgt nu een vergelijking met een foto van één enkele opname (f/3.5). Of eigenlijk twee, want waar leg je in dit geval de scherpte: op de snor of op de ogen?

<klik op een cirkel voor grotere weergave>

Iets heel anders: één van de fraaie beukenlanen in Leyduin-Woestduin. Camera bijna op de grond voor een extra laag standpunt. Het blad had van mij nog wat bruiner gemogen…

Van het ene uiterste in het andere: op een stuk dood hout met loszittende schors verwachtte ik eigenlijk pissebedden, maar Springstaartjes zijn natuurlijk veel leuker en zeker uitdagender. Ik hoop nog eens op een ontmoeting met een wat rustiger type.

Een druppel hangend aan een sporenkapsel van één of andere mossoort. Altijd moeilijk om goed scherp te krijgen, maar ook hier helpt focusstacking wel wat.

En toch nog paddo’s. Een grote groep op een boomstronk. Al wat oudere exemplaren, maar de omgekrulde hoedranden hebben toch ook wel wat.

Als varens in herfstkleuren zijn, vragen ze gewoon om aandacht. Die kunnen ze krijgen… ik ben de beroerdste niet 😉

Hoe je het ook wendt of keert: paddestoelen horen gewoon bij de herfst. Gelukkig laten ze me niet allemaal in de steek: een echt sfeerplaatje.

Op de hoogste heuvel van Leyduin staat de onlangs gerestaureerde uitkijktoren, de zogenaamde Belvedère. Lang geleden (voor 1849) kon je vanaf hier het Haarlemmermeer zien liggen, toen dat nog een woeste watervlakte was. Hier waren herfstkleuren en licht vandaag – op dit tijdstip (16.40u) – op hun mooist.

Eigenlijk was dit een mooie afsluiter van dit blog geweest, ware het niet dat ik op de valreep nog tegen een eenzame Mycena aanliep. Kon ik niet omheen. Ook een mooie afsluiter, toch?

Zo. Ik ben nu wel helemaal klaar met die herfst. Wordt hoog tijd ook, want het voorjaar klopt alweer voorzichtig op de deur. Alhoewel… het schijnt eerst nog even serieus te gaan winteren. Misschien levert dat nog wat mooie beelden op. Hoe dan ook: dank voor het lezen en kijken. Tot een volgend blog.

< Voor wie alle foto’s nogmaals in groot formaat wil zien is hier tot slot de beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog >