OktoberGezwam3: Elswout

Het zal niemand verbazen dat ik in dit goede paddestoelenjaar geregeld op jacht ben geweest naar mooie exemplaren. Hoewel er in mijn ‘voortuintjes’ Groenendaal en Leyduin op zwammengebied meer dan genoeg te beleven valt, wil een mens ook wel eens iets anders. Je weet namelijk niet wat je mist!

Voor mijn ‘vrije zaterdag’ 14 oktober stond het Overveense Elswout op het programma. Misschien niet zo’n handige dag om daar heen te gaan, want de weekends zijn daar altijd erg druk. Vandaag viel dat gelukkig erg mee. Ik had er in ieder geval geen last van. Voorgaande jaren ben ik ook wel eens hier op paddojacht geweest, maar vond het toen tegenvallen. Dit jaar is echter een topjaar, dus wie weet! Misschien vind ik wel iets bijzonders of anders gewoon iets moois, dat mag ook.

< TIP: voor een grotere en beduidend betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle  foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht>

Ik begin met wat klein spul op een dikke, omgevallen oude beuk. Dit moeten haast wel Beukenkorrelkopjes zijn. Ze staan weer op een onmogelijk plaats, onbereikbaar voor statief (dat trouwens meestal thuis blijft, zo ook vandaag). Steun zoekend tegen de oude dikke boom probeer ik een serietje focus te stacken, maar dat gaat niet zonder slag of stoot. Dit resultaat is wel aardig, helaas zijn het niet de mooiste exemplaren…

Een alleenstaande Mycena trekt meestal mijn aandacht. Dan wil ik altijd even proberen er een eenvoudig doch sfeervol plaatje van te maken. Hoe de naam van mijn model is, boeit me dan niet zo. Dat de determinatie van de meeste Mycena’s bij mij meestal op niets uitloopt, speelt daarbij natuurlijk ook een rol. Deze keer kwam ik echter met behulp van de site Flora Europa vrij overtuigend uit op Fraaisteelmycena.

De volgende klant is een oude bekende. De Amethist- of Rodekoolzwam is al enkele keren voorbijgekomen in eerdere blogjes, maar met zijn kleurige verschijning doet-ie het ook altijd goed. Zeker de wat oudere exemplaren verleiden mij nog steeds tot een kniebuiging.

Flora Europa geeft niet altijd een oplossing als je naar beste weten de vragen beantwoordt. Meestal niet, eigenlijk. Bij onderstaande zwam, kwam ik er niet uit. Ach, als je achtergrond maar goed zit en daar zorgen hier de bokeh bollen en sporenkapsels voor.

Van hetzelfde laken een pak, maar toch heel anders…

Er is nog meer te zien op hetzelfde plekje. Helaas voor mij weer onbekende exemplaren, maar wel goed voor een paar sfeerplaatjes.

Voor de verandering eens een close-upje van twee hoedjes.

Terwijl ik nog een beetje loop te draaien rondom het onbekende zwammetje van plaatjes 4 en 5, gaat ineens de trukendoos open. Jammer van die dwarsliggende tak op de achtergrond? Ik weet het niet… het heeft ook wel iets.

Even een zijpaadje. Vaak tref je op en/of rondom bepaalde zwammen hetzelfde vliegentype aan. Ook hier weer, druk doende om ervoor te zorgen dat ze volgend jaar ook weer van de partij zijn…

Dan even wat kleiner spul. Als je even de moeite neemt om met gebogen rug de bodem af te speuren en daarbij af en toe voorzichtig wat bladeren opzij gooit, kan je zomaar wat piepkleine zwammetjes op fragiele dunne steeltjes ontwaren. De eerste is vermoedelijk een Tengere Beukentaailing, maar helemaal zeker weten doe ik dat niet.

Bij de tweede – beduidend forser dan de vorige – kom ik weer niet verder dan Mycena.

En ook voor deze geldt hetzelfde. Dit soort kleine zwammetjes zijn overigens uitermate geschikt voor het maken van sfeervolle herfstplaatjes. Helaas is het slecht voor je rug…

Nog veel kleiner zijn de meeste slijmzwammen. Dat is echt millimeterwerk. Deze zijn bijvoorbeeld hooguit 2 mm hoog. Dan moet echt alles uit de kast gehaald worden om er een beetje fatsoenlijk plaatje van te maken: voorzetlens en focusstacken is een moeilijke combinatie. Soms lukt het. Om welke soort het hier gaat, is in dit stadium nog niet te zeggen, maar vermoedelijk weer het Peervormige Draadwatje.

Van het ene uiterste naar het andere: een Grote Stinkzwam! Daar was ik al tijden naar op zoek, maar kon ze maar niet vinden. En nu valt per ongeluk mijn oog erop, ondanks dat-ie een beetje verdekt staat opgesteld achter het struikgewas. Stinken doet-ie niet meer: de vliegen hebben hun werk al gedaan…

Het grote probleem met dit soort joekels van paddestoelen is dat het erg moeilijk is er een mooie achtergrond bij te vinden. Ik heb erg mijn best gedaan.

Een stuk makkelijker gaat dat – meestal –  met de kleinere soorten. Een beetje rommelen met de blaadjes is vaak al voldoende. Onderstaand plaatje vind ik persoonlijk erg geslaagd.

Het zwabbert een beetje heen en weer in dit blog: van sfeerplaatjes naar wat meer registrerend, van groot naar klein en weer terug. Het enige systeem dat er in zit is de tijd: ze staan namelijk gewoon op chronologische volgorde. De volgende is een Geelwitte Russula of een Beukenrussula, denk ik…

Over de volgende hoef ik dan weer niet na te denken. Daar heb je geen boek voor nodig; dit kan er maar één zijn: de Porseleinzwam.

Tijd voor wat gekkigheid: een ietwat overbelichte detailopname van de lamellen, omgezet naar zwart-wit en in de nabewerking nog wat bijgeregeld om er een high-key plaatje van te maken. Geslaagd?

Ik schiet al aardig op met mijn rondje door Elswout als ik onderaan een heuvel een stapel dood hout ontdek. Even nauwlettend inspecteren en ja hoor, daar zijn de slijmzwammen (myxomyceten) weer. Vrijwel zeker Peervormige Draadwatjes, in diverse stadia. Deze zijn al rijp: de gele ‘suikerspinnen’ zijn al tot ontwikkeling gekomen en zorgen voor het verspreiden van de sporen.

Deze hingen ondersteboven aan de bovenkant van een holte in het hout, hetgeen het fotograferen nog wat ingewikkelder maakte. Ze zijn nog wat verder in rijpheid, vermoed ik. Sommige trechtertjes zijn namelijk al leeg.

Terwijl ik onder aan de heuvel geconcentreerd bezig ben, roept een dame van bovenaf het pad vragend wat voor moois ik aan het fotograferen ben. Tsja, wat zeg je dan? ‘Kom maar even kijken’ leek me een goed antwoord, maar dat was kennelijk teveel gevraagd. Ze weet niet wat ze mist! De bruine exemplaren zijn al aardig op weg in hun ontwikkeling: het dekseltje waaruit straks het draadwatje ontstaat, is al goed te zien.

De witte vorm is – zoals al eerder gemeld – nog heel jong en als je ze alleen aantreft, is niet te zeggen welke soort het betreft. Nu durf ik de gok wel te wagen…

Dat kleine spul is en blijft voorlopig erg leuk om te doen, uitdagend is het zeker. Je krijgt er alleen ontzettend stramme benen van. Voorzichtig overeind komen is het devies en dan – voor de afwisseling – weer verder gaan met wat groter spul. Weer een sfeerplaatje:

Ook een sfeerplaatje, maar dan een beetje duistere vorm. Flink onderbelichten en thuis nog wat aandikken. Kleurtemperatuur (witbalans) wat kouder instellen en dan krijg je dit, met het silhouet van de paddestoel precies in de lichte bokeh cirkel.

Als je daarentegen wél netjes belicht en er verder niet veel aan doet, krijg je onderstaand resultaat. Als de trukendoos dan ook nog een beetje opengaat is dat mooi meegenomen. Ook deze vind ik wel geslaagd, maar wel heel anders.

Dit is het enige hazepootje dat ik in Elswout aantref. Sowieso het enige hazepootje dat ik dit jaar (tot nu toe) ben tegengekomen. Ook nog eens niet zo’n geweldig mooi exemplaar, maar een kinderhand is gauw gevuld.

Als een grote zwam maar op de juiste plek staat, kan het best een mooi plaatje opleveren. Alleenstaand op een stuk dood hout en goed vrij van de achtergrond. Het door de bladeren vallende zonlicht doet de rest. Soms moet je een beetje geluk hebben. Hij had misschien achteraf iets ruimer in beeld gemogen…

Dan is het nu tijd voor een primeurtje: de Gele Knolamaniet. Tot vandaag  kende ik deze nog niet. Een al aardig volwassen exemplaar op een rommelig plekje. Ik heb wel zoveel mogelijk weg getuinierd.

Iets verderop vind ik op een betere positie nog een tweede, net opkomend, jong exemplaar.

Elswout schijnt bekend te staan om zijn koraalzwammetjes. Vele – en ook bijzondere – soorten zou je er tegen kunnen komen, maar ik zie daar helaas niet veel van. Ik vind er zegge en schrijve twee, wel alle twee primeurtjes, dus – in ieder geval voor mij – twee bijzonder soorten. De eerste is een Witte Koraalzwam en de tweede een Fraaie Koraalzwam. De eerste vind ik te wit en de tweede niet echt fraai. Toch leverde de laatste – staand in het zonnetje op de bekende mosheuvel – nog het beste plaatje op. Met dank aan de druppel.

De laatste keer dat ik vandaag op de knieën ga, is voor dit paartje. Een bundel zonnestralen valt door het bladerdek precies op de hoeden.

Ik maak een hele reeks met verschillende belichtingsinstellingen, waarvan deze – bijna 5 stops onderbelicht – het beoogde resultaat oplevert: een ‘zilveren randje’!

En zo knoeit een mens in een paar uurtjes heel wat af. Toch blijft het een leuke hobby, met zwammen toch wel vaak als een dankbaar en boeiend onderwerp. Ik leer iedere keer wel weer wat bij. Omdat het paddestoelenseizoen in november als een nachtkaarsje uitging heb ik – denk ik – nog één echt zwammenblog te gaan: later deze maand in dit theater! Tot zover een ieder weer bedankt voor het lezen en kijken. Tot een volgend blog.

< Voor wie alle foto’s – nogmaals – in groot formaat wil zien is hier tot slot de beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog.>