Voorjaar in de AWD

In de maand maart was ik op vier verschillende dagen in de Amsterdamse Waterleiding Duinen te vinden. Eén keer ging ik op zoek naar ruig haarmos en vond behalve gewone purpersteeltjes ook een ijsvogelpaartje (zie AWD07-03). Een andere keer stoeide ik er – waarschijnlijk – met echt zandhaarmos en zag hetzelfde ijsvogelpaartje werken aan nestruimte (zie AWD09-03).

De twee andere dagen nodigde heerlijk lenteweer uit tot een wandeling door dit mooie duingebied: zonnig, weinig wind en temperaturen tussen de 15 en de 20 graden. Natuurlijk ging de camera weer mee en dat was maar goed ook, want ik had een paar leuke ontmoetingen met vogels. De eerst ontmoeting vond eerlijkheidshalve niet plaats in de AWD, maar tijdens een kort uitstapje naar het strand (paal 69): Drieteenstrandlopertjes zijn en blijven onweerstaanbaar leuke vogeltjes, maar deze rappe jongens zijn niet eenvoudig te kieken. Lig je net in positie, hollen ze met een noodgang naar een andere plekje. Dat spel kan zich eindeloos herhalen, totdat ze wegvliegen… of tot het wél een keertje lukt:

< TIP: voor een grotere en betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle  foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht>

Voordat we bij Noordvoort de AWD weer ingaan, doe ik nog even een poging tot het maken van een landschapje, of is het strandschapje? Geen reuze boeiend plaatje, maar ik wilde even wat nieuwe grijsfilters uitproberen. Lange sluitertijden dus.

Bij afslag Noordvoort gaan we weer snel het duin in. De volgende ontmoeting was met een koppeltje Boomleeuweriken. Uiteraard zaten ze in een boom en vertoonden volgens mij baltsgedrag. Maar dat vonden ze kennelijk toch een beetje ongemakkelijke plek, dus voordat ik kon aanleggen, waren ze weg. Neergestreken op een open plekje tussen wat struiken en in kennelijk opgewonden staat.

Iets verderop stond zijn vriendinnetje afwachtend te kijken. Er is geen verschil tussen mannetje en vrouwtje, dus dat moeten we maar geloven.

Jammer dat ze niet op dit plekje bleven staan, maar ook zij houden kennelijk niet zo van pottenkijkers en zochten een plekje achter wat struikgewas, waardoor niet goed te zien was wat er precies gebeurde. Ik maakte wel foto’s maar daar zat niet veel bruikbaars tussen. Het ging te snel en bovendien was scherpstellen tussen de takken door heel lastig. Alleen dit plaatje had genoeg scherpte om te kunnen zien wat er ging komen.

Mede omdat er van de andere kant wandelaars aankwamen, was het allemaal snel afgelopen en waren de vogels gevlogen. Jammer, je kan niet altijd geluk hebben… Een rustig dobberend Kuifeendmannetje is wat dat betreft makkelijker vast te leggen. Vanuit de vogelkijkhut. Geen idee waar hij naar keek.

Voor de afwisseling plaats ik nu even twee macro-opnames die ik op een ander dag maakte, op het Groot Zwarteveld. Tussen – als het goed is  – Echt Zandhaarmos stond een eenzaam Bekermosje…

… en op een ander bedje van mos groeide helemaal alleen een voorjaarspaddestoel.

Dan nu weer terug naar het gevogelte. Zolang er nog geen bladeren aan de bomen zitten en er nog weinig insecten rondvliegen een geliefd onderwerp. Een Grote Bonte Specht is ook zo’n soort die moeilijk te negeren is… als je een kans krijgt, moet je die altijd pakken.

Knobbelzwanen daarentegen vind ik meestal niet zo boeiend, tenzij er eentje in actie komt. Deze ging er plotsklaps vandoor, terwijl ik langs liep. Snel omdraaien, richten, klikken en dan maar hopen. Toen ik dit tegenlicht-plaatje zag, dacht ik in eerste instantie dat-ie rijp voor de prullenbak was. Na lang twijfelen of ik hem zou plaatsen, doe ik dat toch maar. Het heeft wel wat.

Weer een iets normaler plaatje: Witte Kwikstaart op een betonnen richel. Oogt niet zo natuurlijk, maar dat heb je soms in de AWD.

Wat dat betreft zie ik ze liever in een boom. Zoals dit bruin vogeltje, ik hou het maar op een Graspieper…

Bij een voorjaarsblogje horen natuurlijk ook zingende vogels. Nou hoor je die hier overal, maar zien is een ander verhaal. Een van de kleinste vogeltjes, het Winterkoninkje maakt kabaal voor tien, maar meestal ongezien. Nu trof ik er eentje redelijk vrij zittend op een duindoornstruik. Hij ging zo op in zijn gezang, dat ik rustig een mooi plekje kon uitzoeken om hem vast te leggen. Een buitenkansje.

Leuk, dat tongetje!

Dan is de koek wat vogels betreft wel op. Eerst nog een macro van Speenkruid, een echte voorjaarsbloeier.

En dan tot slot een gast die je maar weinig ziet op AWD-foto’s. Een enkel keertje zie ik er wel eens eentje wegvluchten in de buurt van ingang De Oase. En daar – vlak bij het fonteintje zat ook nu deze Eekhoorn. Hij had mij hier nog niet in de gaten:

Dat duurde maar kort en toen klauterde hij/zij snel een boom in en huppelde en sprong van tak naar tak, zoals Eekhoorns dat plegen te doen. Ik probeerde hem zo onopvallend mogelijk even te volgen en dat leverde nog één leuk plaatje op. Niet zo’n standaard eekhoornplaatje, maar wel de laatste van dit blog.

Dit was mijn laatste AWD-blog van de maand maart. Rest me nog één sprokkelblogje en dan snel door met april. Hoezo: je loopt achter? De zomer is toch nog niet echt begonnen?

Dank voor het lezen en kijken. Tot een volgend blog.

Voor wie alle foto’s nogmaals in groot formaat wil zien is hier tot slot de beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog.