AWD Trilogie – 1.Herfst

24 en 26 November 2016 – Amsterdamse WaterleidingDuinen

Ik dacht helemaal klaar te zijn met 2016 en – met een maandje achterstand – een eerste blog met foto’s van dit jaar te kunnen lanceren. Maar daar kwam ik tijdens het opschonen en archiveren van de produktie van afgelopen jaar toch nog een paar mapjes tegen die ik even over het hoofd had gezien. Allebei met foto’s vanuit de Amsterdamse WaterleidingDuinen en waarvan ik er toch een paar alsnog wil laten zien. Foto’s gemaakt in november, dus – ik durf het bijna niet te zeggen – ook paddestoelen zijn weer van de partij, maar ja… ook hier kan ik ze niet voorbij lopen zonder eerst even te proberen of er iets mee kan.

< TIP: voor een grotere en betere weergave loont het de moeite een foto even aan te klikken! Wil je alle  foto’s uit dit blog in groot formaat bekijken, maak dan gebruik van de beeldencarrousel aan het eind van dit blogbericht.>

Ik begin echter met een eenvoudig plaatje van het Rozenbottel Trio:

Ik had tamelijk onverwachts een mooie ontmoeting met een Grote Bonte Specht. Normaal erg schuwe vogels, maar dit mannetje bleef op een fraai plekje net lang genoeg stil zitten.

Op zoek naar paddestoelen begeef ik me in het bosgedeelte tussen De Oase en Zandvoort. Daar is de kans om wat te vinden het grootst, ook in dit toch matige zwammenjaar. Al zijn het in eerste instantie slechts een paar minimale Geweizwammetjes… soms het je meer niet nodig:

Even omlopen en dan krijg je van de andere kant bezien een heel ander plaatje: bokeh bollen en een opsplitsend sporenkapsel:

Hetzelfde verhaal geldt voor een duo Mycena’s die op een met mos begroeide boomwortel groeien.

Als ik dan in een stukje dennenbos terecht kom, begin ik nog wat fanatieker te speuren, want dennenaalden kunnen in combinatie met paddo’s voor een apart sfeertje zorgen. Ik vind hier zegge en schrijve één paddo, maar soms heb je meer niet nodig. Wel een vrij fors exemplaar, waarvan ik de naam niet kan verzinnen. Maar wat boeit het: hij kleurt mooi bij zijn omgeving, waardoor het een mooi plaatje vormt, al zeg ik het zelf.

Nog twee andere plaatjes van dezelfde paddestoel, vanuit een lichtelijk ander standpunt en na wat gerommel met de losliggende naalden.

Jammer genoeg is het maar een klein perceeltje dennehout en al gauw zit ik dan ook weer onder de loofbomen en tussen het mos.

Een eenzame Mycena mag hier nog even wazig op de achtergrond een bijrol vertolken. De hoofdrol is voor sporenkapsels van – als ik het goed heb – Gewoon Dikkopmos.

Mossen beginnen in november al een beetje interessant te worden; maar toch moeten ze nog even wijken voor de Mycena, die hier ineens toch niet zo eenzaam blijkt te zijn…

Honingzwammen had ik dit jaar in het Groenendaalse al redelijk veel gezien en zelfs de Knolhoningzwam zat daar tussen, maar zo’n mooi groepje als ik vandaag tegen het lijf loop had ik niet eerder gezien. Als ik daarbij dan ook nog zo’n mooi achtergrondje krijg…

Dan is de volgende zwam maar een armoedige verschijning. Gelukkig maakt de achtergrond hier weer veel goed:

En dan even een heel andere aanpak. Een klein solitair zwammetje op een dikke zijtak van een grote boom vraagt er gewoon om: niet de macrolens, maar de telezoom doet hier het werk. Op 117mm en bij f/4.3 krijg ik dit plaatje, waarvan ik over de achtergrond niet ontevreden ben.

En dit was dan echt de laatste paddo van deze dag en van het seizoen. Twee dagen later loop ik alweer rond in de AWD, niet om te fotograferen, maar om te wandelen met vrouwlief. Als een Roodborstje echter zo uitgebreid gaat staan poseren, tjaa…

Maar het hoogtepunt van deze dag was wel dit IJsvogelvrouwtje dat weliswaar tamelijk ver voor ons uit vloog, van de ene kant van het Zwarteveldkanaal naar de andere en weer terug. Als ze dan even in een boom gaat zitten op een plekje waar ik met 400mm net doorheen kan kijken, levert dat dit aardige plaatje op.

IJsvogels zagen we tot nu toe niet vaak in de AWD, maar deze winter komen we er elke keer wel één of meer tegen. Helaas meestal gewoon voorbij vliegend, maar ook dat vinden wij nog steeds een hele belevenis.

Dit ijsvogelplaatje is tevens de laatste natuurfoto van 2016 die in een blog zal verschijnen. Wat dat betreft is alles afgewerkt, nu kan ik eindelijk beginnen met 2017. Mijn volgende blog zal zich weer afspelen in de AWD, maar totaal anders zijn en zich afspelen onder barre, winterse omstandigheden. Als het allemaal doorgaat verschijnt die heel toepasselijk net op het moment als er weer een nieuwe koudegolf over ons land uitrolt.

Tot zover weer dank voor het lezen en kijken. Voor wie alle foto’s nogmaals in groot formaat wil zien is hier tot slot:
De beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog.