Gegoochel en Gezwam

November 2016 – Wandelbos Groenendaal en Landgoed Leyduin-Woestduin.

< TIP1: voor een grotere, mooiere én vooral scherpere weergave loont het de moeite de foto’s even aan te klikken! >
<TIP2 (NIEUW!): alle foto’s uit dit blog zijn in groot formaat te bekijken in een beeldencarrousel. Je vindt deze aan het eind van dit blogbericht.>

Ik had er in mijn laatste paddestoelenblog van 2016 al min of meer mee gedreigd: ik ga gewoon door met  zwammen, ook in januari. Ik heb er nog genoeg op de plank liggen. In dit blogje mijn mooiste zwammen van de tweede helft van november, gefotografeerd op de bekende locaties: Groenendaal en Leyduin-Woestduin. Ik begin met de laatste.

Op Leyduin kan je namelijk nog wel eens een Echte Kopergroenzwam vinden. Vorig jaar niet, maar dit jaar stonden er weer een paar. Weliswaar jammer genoeg allemaal zonder witte stippen. Dit was de mooiste:

Vermoedelijk minder zeldzaam en zeker minder spectaculair is dit duo vermoedelijke Mycena’s,  groeiend in een holte van een liggend boomstammetje. Ik vind de achtergrond niet verkeerd.

Het lijkt bijna hetzelfde duo, maar is het toch niet, want deze stond in Groenendaal. Ook het softe sfeertje  – veroorzaakt door het enigszins in de weg liggende dode blad – is heel anders.

Ik blijf nu verder in Groenendaal, waar het inmiddels tijd is voor een detailopname. Deze keer is de fraai misvormde rand van een Amethystzwam-op-leeftijd de klos. Zo zie je maar weer: oud hoeft niet per se lelijk te zijn.

Ook als een zwam lichtelijk beschadigd is, kan het toch nog een aardig plaatje opleveren. De soortnaam moet ik schuldig blijven.

Het kleine spul krijgt van mij altijd wat extra aandacht. Deze stond tussen de beukenbladeren op de grond. Erg klein, maar te groot om voor Tengere Beukentaailing door te gaan. De kleur van de steel zou nog wel passen, maar de beharing ontbreekt. Ik hou het daarom op een Beukenbladmycena.

Voor de variatie de paddestoel eens in een bijrol. Als je in deze tijd van het jaar nog een beestje tegenkomt – een Gaasvlieg in dit geval – dan krijgt die bij mij al gauw de hoofdrol, zeker als ze zo lekker meewerken (lees: stilzitten).

Bij het zien van dit onooglijk lelijke zwammetje krijg ik weer last van een bekend dilemma: liggend of staand formaat? Het heeft allebei wat…

Na een kort intermezzo met mos, druppels en een spinnetje (foto’s waarschijnlijk in een volgend blog) stuit ik op een bijzonder fraai Geweizwammetje op een stuk dood hout. Op zich al een foto waard:

Redelijk dichtbij dit geweizwammetje ligt een ander stukje dood hout, waarop een zwammetje groeit van het type ‘gewone hoed-met-steel zwam’. Op een onderlinge afstand die veelbelovend lijkt. Als ik nou in de achtergrond nou ook nog eens geschikte bokeh lichtbollen zou kunnen vinden, kan het gegoochel eindelijk weer eens beginnen. Het begin is al niet beroerd…

Maar ik heb eigenlijk liever het mooie geweizwammetje op de voorgrond. Dat is eenvoudig te realiseren, want het zijn maar kleine stukjes hout die makkelijk van plaats te verwisselen zijn. Verschillende posities leveren steeds andere resultaten op, met name wat betreft het gebeuren in de achtergrond. Het zwammetje splits op en dan zie je er 2, soms wel 4 of meer. Het is echt een beetje gegoochel – zoeken, draaien en kantelen – om dit leuke effect te verkrijgen.  Soms geeft slechts een subtiele verschuiving van de camera weer een heel ander effect. Twee voorbeelden:

Het naar mijn smaak mooiste plaatje krijg ik door het ‘gewone zwammetje’ links i.p.v. rechts achter het geweizwammetje te positioneren. Een foto die het tot mooiste van de maand november in mijn jaaroverzicht heeft geschopt. Dat gegoochel met objecten, posities en licht is en blijft voorlopig nog een grote uitdaging, erg leuk om te doen en heel bevredigend als het dan een keer lukt.

Alles moet meezitten, maar soms moet je een klein beetje helpen om dat voor elkaar te krijgen. Als je dat met beleid doet, lijkt me dat geen probleem. Ik probeer het ook nog even andersom met het geweizwammetje in de achtergrond. Tenminste… dat denk ik nu, maar het zou ook best kunnen zijn dat het enkel een kwestie was van het focus verplaatsen van de één naar de ander. Dat kan ik helaas niet terugvinden in de EXIF-waarden ;-). Niets is wat het lijkt…dat heb je met goochelen.

Door langdurige droogte kwam het paddestoelenseizoen dit jaar laat op gang en door een vroege plaagstoot van Koning Winter eindigde het vrij abrupt. De laatste week van november wordt het al een hele opgaaf om nog wat leuks te vinden. Je moet de zwammetjes echt met een lichtje zoeken. Ik vind nog een duo ‘wat en halfwat’ Mycena, waar op dat laatste van toepassing lijkt te zijn. Zonlicht dat door de laatste bladeren valt, zorgt voor een grappig effect. Dat heb ik bij mijn Canon macrolens nooit gezien, maar met de Olympus is dit al de derde keer dat ik dit zie: net zonnestralen of zonneharpen. Wel een leuk effect en ik maak er dankbaar gebruik van. Waken voor overdaad is het devies…

Verder kan ik door veel bladeren te verplaatsen nog een enkel mini-exemplaartje vinden, zoals de Tengere Beukentaailing. Deze keer volgens mij dus wél. Maar weer dat dilemma, maar met een lichte voorkeur voor staand…

Maar het kan nog kleiner: twee exemplaren van de Kleine Beukenbladmycena:

En ook mijn laatste model is volgens mij van diezelfde soort, maar dan met lange Z-vormige steel:

Het paddestoelenseizoen was dit jaar – zoals gezegd – erg kort, maar het leverde toch aardig wat materiaal op. Als daartussen dan ook nog een geslaagde goocheltruc zit, dan hoor je mij niet klagen. Seizoen geslaagd! Iedereen weer bedankt voor het lezen, kijken en eventueel reageren.

En dan nu de beloofde beeldencarrousel: klik op een willekeurige cirkel om deze te starten en blader vervolgens met pijltjestoetsen of muisklikken door alle foto’s van dit blog.