Eindejaarsgezwam

Voordat mijn jaaroverzicht op oudejaarsdag de lucht in gaat, is hier zoals beloofd mijn laatste echte blog met daarin nog wat foto’s uit het afgelopen korte paddestoelenseizoen. Het is een combinatie geworden van drie dagen struinen in Groenendaal in de eerste helft van november. Net als in mijn vorige zwammenblog laat ik het oeverloze gezwam maar zoveel mogelijk achterwege en begin met een paar groepjes, waarbij hopelijk een goede naam staat…

 

Ik probeer zoveel mogelijk sfeervolle foto’s te maken, maar dat lukt lang niet altijd. De omstandigheden moeten natuurlijk wel een beetje meewerken, maar wat bokeh bollen in de achtergrond zijn meestal nog wel te regelen. Dat wordt met het vallen van de bladeren allengs moeilijker.

Van een heel andere grootte-orde dan de vorige twee zijn de Beukenbladmycena’s, met hoedjes ter grootte van een flinke speldeknop. De dauwdruppels zorgen voor een leuk extraatje.

Een zwammensoort die een beetje onderschat wordt – je ziet ze tenminste niet vaak voorbijkomen op de diverse media – is het Gele Hoorntje. Het is natuurlijk wel een kleine soort, maar door hun kleur vallen ze toch best wel op.

Van de groepjes naar de eenvoud. Wel zo rustig. De bladeren zorgen hier voor een mooie herfstsfeer, met weer wat druppeltjes als spreekwoordelijke kers op de taart.

Bij dit groepje was het een beetje de vraag waar ik de scherpte zou leggen. Op de grote jongen achteraan zit namelijk nog een vliegbeest onder de hoed, maar deze compositie vond ik uiteindelijk net iets mooier.

Op zoek naar slijmzwammen, kwam ik dit groepje ook nog tegen. Geen idee wat het is…

Af en toe een detail van een hoed doet het ook altijd goed. Een Porseleinzwam hoor je daar vaak om vragen…

Een tweetal Mycena’s met op de hoogste een geparkeerd staande drekvlieg .

Dat vraagt dan weer om een close-upje en dan blijkt ineens de vlieg een zware taak te hebben als waterdrager.

Diep verscholen in de holte van een enorme omgevallen boom groeide een groep prachtige Oesterzwammen, ‘gewone’ vermoedelijk. Het is dat ik er op attent gemaakt werd door een fanatiek paddoloog die ter plaatse actief was, anders had ik ze nooit gezien. Bewijsplaatje.

Vermoedelijk Paarse Knoopzwammen in beginstadium, maar vergif durf ik daar niet op in te nemen:

Niet bijzonder fotogeniek. Leuker wordt het als er een ieniemienie vliegbeestje komt poseren en zelfs even met zijn pootje naar de fotograaf  lijkt te zwaaien.

Tot slot weer een bewijsplaatje. Ik had ze al op waarneming.nl voorbij zien komen, maar had ze niet kunnen vinden. Vandaag echter kreeg ik de hulp van de al eerder genoemde paddoloog en daar staan ze, onder aan een liggende boomstam: een groepje zeer zeldzame Zalmzwammen. Met guttatiedruppels zelfs. Kennelijk doen ze het goed op hondenmest, want ik moest – bij hoge uitzondering – aan de andere kant van de Sparrenlaan zijn.

Ik hoopte nu wel door mijn paddenstoelfoto’s heen te zijn, maar ik heb er meer gemaakt dan ik dacht. En de – in mijn ogen – allermooiste heb ik nog niet laten zien. Ik zou jullie daarmee dus ook in de eerste maand van 2017 nog een keer kunnen vervelen… en misschien doe ik dat ook wel. Voor nu weer bedankt voor het lezen en kijken en hopelijk tot ziens bij mijn jaaroverzicht. Een goede jaarwisseling en doe vooral voorzichtig met vuurwerk!