Groeten uit Zell am See

Juni 2015 – Zell am See

De laatste week van juni hadden we een hotelletje in Zell am See geboekt. Een aanbieding die we niet konden laten lopen: thuisblijven zou bijna duurder geweest zijn… Aanvankelijk waren de plannen toegespitst op fietsen (de Grossglockner ligt om de hoek…), maar gezien de weersvooruitzichten werden die bijgesteld naar wandelen. Vinden we ook leuk. Achteraf viel het met het weer reuze mee: het was tamelijk wisselvallig, maar we zijn toch elke dag op stap geweest en meestentijds was het droog. Echt warm was het niet, maar dat wandelt wel zo prettig.

De eerste dag gingen we naar Salzburg, maar dat vonden we niet geweldig. Foto’s laat ik hier dan ook niet zien. De dagen daarna wandelden we in de directe omgeving van Zell en maakten daarbij veel gebruik van openbaar vervoer en – gratis – skiliften. De 70D ging steeds mee, want – hoewel zwaar – je weet tenslotte maar nooit wat voor schitterende natuur je onderweg tegenkomt. Zo vaak komen we nou ook weer niet in Alpiene gebieden…

In dit blog wil ik wat resultaten laten zien. Niet alles, dat zou teveel worden, maar toch nog aardig wat. Pak er even een stoel bij, zou ik zeggen! Voornamelijk flora, maar ook wat fauna en voor de afwisseling ook wat landschappen. Ik begin met de fauna. Ik had gehoopt bergmarmotten tegen te komen, maar die lieten zich niet zien (wel horen). Vogeltjes zijn natuurlijk ook leuk, zeker als het nieuwe soorten betreft. Tijdens een rondwandeling om het meer zagen we moeder eend die haar kroost nauwlettend in de gaten houdt:

Veel kindertjes had ze niet (meer). We zagen er slechts twee…

<<< Klik voor een grotere weergave >>>

Nieuw voor mij was een Ringmus. Die bleef gelukkig – binnen schootsafstand – even op een paaltje poseren:

Tot zover de vogels. Rest nog wat bewoners van de insectenwereld. Een Groene Snuitkever, ook nu weer meer blauw dan groen:

Tot zover de beestjes. De flora leverde aanzienlijk meer materiaal op. Op alpenweiden en langs watervallen waren fotogenieke onderwerpen ruim voor handen. Sommige oude bekenden, maar ook enkele waar ik geen naamkaartje aan durf te hangen.

Deze zeer opvallende soort, enigszins lijkend op een paardenbloem, was nog te achterhalen en bleek Gemzenkruid (Crepis aurea) te heten:

Op verzoek van een schone zuster ga ik – uiteraard – op zoek naar Edelweiss, maar dat bleek te hoog gegrepen. Wel Gentiaan gezien, maar moeilijk te kieken tussen het gras:

Uiteraard kom je ook bekendere soorten tegen, zoals de Distel. Daarom niet minder mooi. Hier heet het uiteraard Alpendistel

Als het nog in de knop staat, dan weet ik het helemaal niet. Onbekend, maar toch mooi. Of misschien juist daarom? Alpensla bleek de naam…

Nog zo eentje. Deed in de verte een beetje denken aan Groot Hoefblad, maar bleek Alpendost te heten

Orchissen zagen we veel, gevlekte nog wel. Zullen wel Gevlekte AlpenOrchissen zijn dus…

In de vochtige omgeving van een beekje groeide dit kleine plantje. Leek qua groei heel in de verte op een bosanemoon, maar van dichtbij totaal niet. Eenbloemig Wintergroen heet het

Weer een oude bekende, die we ook veel zagen: Lampekapjes noemen wij dit altijd, maar ze heten Blaassilene:

Weer een onbekende. Houdt het midden tussen weegbree en lavendel. Rapunzel is de naam:

Een Gebaarde Klokjesbloem:

De enige Echte Koekoeksbloem kwamen we ook tegen:

En alom tegenwoordig Fluitekruid. Verschillende stadia in één bloemscherm:

Tot slot een plantje dat je in Nederland niet vaak tegenkomt, het Knikkend Nagelkruid (Geum rivale). Daar ben ik wat uitgebreider mee bezig geweest.

<<< Klik voor een grotere weergave >>>

Zelf vind ik deze het best gelukt:

Hiermee ben ik door mijn bloemenwinkel heen. Ik heb mijn catalogus weer kunnen aanvullen met wat nieuwe soorten. In de komende winter ga ik wel eens op zoek naar de nog ontbrekende namen. Als iemand me kan helpen, dan graag!

Voor degenen die nog niet zijn afgehaakt: ik had ook nog wat landschapjes beloofd. Dat hoort er wel een beetje bij als je in de Alpen bent, toch?

Bij verschillende watervalletjes heb ik uiteraard ook weer even met lange sluitertijden gestoeid en het grijsfilter (ND8) op de lens geschroefd:

<<< Klik voor een grotere weergave >>>

Op de zonnigste dag gingen we met de bus en drie verschillende kabelbanen naar de op ruim 3000m gelegen gletscher op de Kitzsteinhorn:

<<< Klik voor een grotere weergave >>>

Om het niet nog langer te maken, wilde ik het hier maar bij laten. Voor degenen die het eind gehaald hebben: dank voor het lezen en kijken. Ik had natuurlijk een kaartje moeten sturen toen ik daar zat, maar dat is er niet van gekomen. Daarom alsnog, met terugwerkende kracht en uit een goed hart: De Groeten uit Zell am See!