Geen vogels… of toch?

9 December 2014 – Amsterdamse WaterleidingDuinen

Voor mijn eerste blog van het nieuwe jaar kijk ik nog even terug naar december 2014. Op een redelijk mooie dag met weinig wind en beetje een waterig zonnetje, ging ik op zoek naar gevederde vriendjes. Ik moet nog steeds mijn eerste Goudhaantje fatsoenlijk kieken en een Kramsvogel heb ik zelfs nog nooit gezien. Mocht ik ze vandaag niet tegen komen, dan zijn er misschien wel wat wintergasten die voor mij willen poseren…

Nadat ik bij het bezoekerscentrum nieuwe jaarkaarten heb gehaald, speur ik de Oranjekom af. Niets te zien. Dan maar eens langs het Sprenkelkanaal richting vogelkijkhut. Ook niet veel te zien. Misschien een Dodaars, maar zover weg dat-ie nauwelijks als zodanig herkenbaar is. Na een kwartiertje babbelen met een vogelaar (je leert er altijd wel wat van…) vervolg ik mijn weg richting het Zwarteveldkanaal.

Hier aangekomen zie ik in de verte al gauw een koppel Wilde Zwanen heen en weer zwemmen. Er zijn een paar andere fotografen bezig en ik besluit de andere oever te nemen, de kant waar het riet staat. De bedoeling was dat het riet mij aan het zicht van de zwanen zou onttrekken, zodat ik ze wat dichter kon benaderen.

Bij het betonnen bruggetje besluit ik naar de andere oever over te steken. Nu heb ik geen last meer van dat riet, maar het kanaal is wat vogels betreft ook vrijwel verlaten. Een Grote Zaagbekdame kwam nog wel even dichtbij genoeg:

Evenals één heer Kuifeend:

Tsja…en als er dan echt niets anders is, dan mogen de Wilde Eendjes ook even op de plaat. Geen meneer, maar mevrouw deze keer:

Op zich geen lelijke plaatjes, maar wél allemaal hetzelfde en echt spannend is dit natuurlijk niet. Net terwijl ik dit besef, besluit één van de eenden dat ik misschien wel gevaarlijk ben en begint er met veel kabaal vandoor te gaan. In zulke gevallen richt ik meestal mijn teletoeter daar wel op, maar voordat ik ze in het vizier heb – laat staan scherp – zijn ze alweer te ver weg. Deze keer – minder ver ingezoomd – heb ik meer geluk. Het begin is er.

Pas thuis kwam ik er achter dat ik een vrouwtje Tafeleend had gekiekt. Dat gebeurt ook al niet iedere dag, dus dat maakt het dubbel mooi.

Ik heb nu wel trek in nog meer spektakel en besluit nog even een half uurtje op de ijsvogelspotplek te gaan zitten, helaas zonder resultaat. Waar mijn oog tijdens het wachten wél op valt is een zakje vogelvoer dat aan een boom  hangt. Daar heeft dit Koolmeesje wel belangstelling voor:

Het moet ook niet gekker worden in de AWD! Waar zijn de mensen toch mee bezig? Het wordt zo steeds meer een kinderboerderij en dat is toch verdomde jammer… pruttel, pruttel…

Het is inmiddels zo somber, dat ik hoop nu geen Goudhaantjes meer tegen te komen. Soms denk ik er een te horen, maar gelukkig zie ik ze niet vandaag. Soms zit het ook wel eens mee… Langs het Noordoosterkanaal volg ik wél een Blauwe Reiger. Dat is andere koek, natuurlijk. Meestal gaan ze bij te dichte benadering al gauw op de wieken, maar deze stoort zich niet zo aan mij en besluit een stukje verder op een hek neer te strijken:

Hij lijkt me een beetje zat te zijn en draait me de rug toe: “Laat me toch met rust!”

Na verloop van tijd besluit-ie me maar gewoon te negeren en gaat toilet maken. Daar maak ik een hele serie kiekjes van, maar die laat ik niet allemaal zien. Eéntje is wel genoeg:

Hiermee besluit ik mijn blog. Ik ben niet ver van de uitgang meer en kom niets meer tegen.

Ik ging vandaag naar de AWD met het doel veel vogels te kieken. Het was echter opvallend hoe weinig ik die zag, maar misschien ligt dat aan mij, misschien kijk ik gewoon niet goed. Toch kom ik uiteindelijk thuis met alleen maar vogelkiekjes, wel niet van de soorten die ik zocht, maar zo hou ik weer een doel voor de volgende keer.

Bedankt voor het lezen en kijken.