Gruijters & Westhoff

Maandag 2 juni 2014, Spaarndam e.o.

Door vakantie-omstandigheden ben ik even niet aan bloggen toegekomen (en ik liep toch al achter), vandaar nu pas dit relaas van begin juni. Ik dacht aanvankelijk dat er geen verhaal in zat, want het was zo’n dag dat er niet veel lukte: veel foto’s waren onscherp of slecht belicht en konden gelijk de prullenbak in.

Dit was ook de dag dat ik besloot mijn teleconverter in de verkoop te zetten. Dat was duidelijk een miskoop: het manueel focussen gaat mij niet goed af, zeker niet bij ver weg zittende vogeltjes die toch al  niet stil zitten. Het leverde alleen maar frustraties op. Er zit niet anders op dan proberen dichterbij te komen of wat meer te croppen. Worden ze ook niet scherper van, maar goed. Ik heb hem inmiddels verkocht met niet al teveel verlies…

Gruijters & Westhoff is niet de naam van een advocatenbureau, maar betreft de twee locaties in de buurt van Spaarndam waar ik vandaag heb lopen klungelen: het Landje van Gruijters en het Westhoffbos. Op de eerste locatie hoopte ik op een mooie Klutenkiek, maar ik begin met een Tureluur, bijna niet herkenbaar. Een combinatie van slechte belichting en nabewerking leverde dit toch wel aardige silhouet op:

Voordat ik aan de goede kant van de plas ben, hoor ik verschillende Rietzangers hun best doen om onopvallend hun lied te zingen.

Aan de goede kant van de plas aangekomen – de plaats met het beste licht en het dichtst bij –  blijkt dat er maar erg weinig steltopers aanwezig zijn en slechts een enkeling komt daadwerkelijk een beetje mijn kant op. Eerst een Tureluur:

En uiteindelijk ook een Kluut, voor het mooie natuurlijk toch nog te ver weg:

Dichterbij dan dit komen ze vandaag niet. Zal wel aan mij liggen… Op de achtergrond – nog wat verder weg – is kennelijk iets aan de hand, geen idee wat, maar het gaat er heftig aan toe:

Tenslotte een Kluut. Die  loopt de foto uit, maar het spoor achter hem of haar geeft de foto een extra dimensie

 

Na een dikke anderhalf uur houd ik het hier wel voor gezien. Omdat ze vrij dichtbij zitten, schiet ik echter nog een paar plaatjes van twee bergeenden. Op zich heb ik er niet zoveel mee, vind het gewoon geen mooie beesten, maar ondanks de – alweer – slechte belichting komt er na het draaien aan de juiste knoppen toch een heel aardige plaatje uit:

Langzaam lopend in de richting van de ‘uitgang’ laat ik me toch weer afleiden door een zingende Rietzanger, ook weer ver weg uiteraard. Dan maar een plaatje met wat meer ruimte er omheen:

Hierna laat ik het Landje van Gruijters achter me, rijd rustig doch vergeefs een paar rondjes door de Houtrakpolder in de hoop op een bijzondere ontmoeting en ga tenslotte een wandelingetje maken door het Westhoffbos. Al snel verwissel ik de teletoeter voor de macrolens, want – net als in mijn vorige blog – zie ik weer allemaal beestjes (maar ook bloemetjes) en dat wordt met een echte macrolens toch mooier. Hier komen ze:

Twee oude bekenden die ook al in mijn vorige blog optraden zijn de Distelboktor en de groene Snuitkever. Omdat het zulke mooie beestjes zijn krijgen ze hier nogmaals een plekje:

Het vervelende is wel dat de zon inmiddels steeds fanatieker gaat schijnen…

Ik zie vandaag weer allerlei insecten, waarvan ik de naam niet zo één, twee, drie kan vinden. Ik zoek nog wel eens verder, voorlopig blijven ze even anoniem:

Tenslotte eentje die ik wél ken: een vlinder!

Dat je aan zo’n flopdag toch nog een goed gevuld blog kan over houden, verbaast me eigenlijk zelf. Het zijn dan wel geen topplaatjes, maar het kan er – dankzij de digitale doka – mee door. De vogels waren allemaal van te grote afstand gekiekt en vaak slecht belicht, de macro’s hadden weer last van te hard zonlicht. Het valt allemaal niet mee, dat fotograferen, maar we klungelen rustig verder…