IJsvogelshow in de AWD

Maandag 17 februari 2014 – Amsterdamse Waterleidingduinen

= klik op een foto voor een grotere weergave =

Na een uurtje of twee rondgedwaald te hebben onder sombere weersomstandigheden, was ik eigenlijk alweer op weg naar de uitgang toen plotseling de zon te voorschijn kwam. Meteen ziet alles er dan veel mooier uit en ik besluit nog een extra rondje te maken en even bij de ijsvogelplek te gaan kijken. Het is “voedertijd”, dus misschien dan toch ook maar eens een vosje kieken, want verder heb ik nog niet veel bijzonders geschoten.

De kleine “hut” blijkt vrij te zijn en ik wil het een half uurtje proberen; de zon schijnt dan wel, maar warm is anders, dus langer stil zitten wil ik niet. Ik installeer de camera met de 100-400mm op statief en richt op de stok vlak voor de hut. 20 minuten gebeurt er niets, maar dan ineens valt mijn oog op iets blauws aan de overkant in een struik, een metertje of 12-15 ver. Verdomd, daar zit er een! Scherpstellen (AF) en klikken maar, mijn geheugenkaartje loopt langzaam vol met tientallen MBs aan ijsvogelplaatjes. Ik wordt getrakteerd op een spetterende ijsvogelshow.

Eerst kijkt-ie (het is een mannetje) recht vooruit:

Hij blijft tien minuten rustig om zich heen kijken, ook richting de fotograaf:

Maar ook wat er achter zijn rug gebeurt, wordt goed in de gaten gehouden:

En als klap op de vuurpijl doet-ie ook zijn bek nog even open:

Na deze 10 adembenemende minuten besluit ik er een schepje bovenop te doen en de teleconverter (TC1.4x) er tussen te zetten. Handmatig scherpstellen op de Live View lijkt goed te doen. De ijsvogel werkt goed mee en blijft nog dik 10 minuten zijn show vervolgen, te beginnen met waar hij gebleven was, met de bek open:

Vervolgens lijkt het of-ie ervandoor gaat, maar het is slechts het opschudden van zijn vederpracht:

Na totaal 21 minuten (!) vliegt-ie er plots vandoor, wanneer een man vanaf de ander kant te dichtbij komt. Ik pak mijn spullen in en wil snel naar huis om de resultaten te bekijken. Ik wordt nog even opgehouden door een groepje mensen dat op mij af komt. Ze hadden alles op veilige afstand aanschouwd en waren benieuwd naar mijn resultaten. Grote klasse, dat zie je ook wel eens anders! Een vos – die eerder had geprobeerd ongemerkt mijn fototas te plunderen, terwijl ik geconcentreerd was op de ijsvogel – vond het ook allemaal heel erg interessant of wilde gewoon weten of er voor hem/haar ook nog wat te halen was. 

Dit alles maakt mijn dag meer dan goed, hopelijk valt het niet tegen als ik ze op de PC bekijk…

Ik kom thuis met ruim 250 kiekjes, waarvan er een stuk of 90 overblijven. De plaatjes met de TC1.4 heb ik ongeveer evenveel gecropt als die zonder TC. Ik heb het idee dat de TC-plaatjes iets minder scherpte hebben, maar al met al ben ik toch superblij met de resultaten. Mijn mooiste ijsvogelplaatjes tot nu toe. De volgende keer hopelijk niet in een struik, maar op de stok vlak vóór de hut… Je moet wat te wensen over houden!